“Geert Wilders is een kruisridder”

’OP, OP, TEN STRIJDE. Jeruzalem bevrijden!’ Maandag verschijnt bij Uitgeverij Van Praag zijn ’ware verhaal’ over de kruisvaarders. Arabist Hans Jansen trekt ook een vergelijking met nu. „Het waren geen wrede islamhaters.” Voor het eerst sinds Geert Wilders werd vrijgesproken, praat hij over zijn sleutelrol in dat geruchtmakende proces, de in opspraak geraakte rechter Tom Schalken, vooroordelen en politieke correctheid. „Ik ben nooit bedreigd door moslims. Sommige autochtone, linkse activisten, díé vrees ik!”

door CHARLES SANDERS, AMSTERDAM, zaterdag

Op de voordeur staat een verzonnen naam. Hans Jansen neemt maar liever het zekere voor het onzekere. Want de arabist heeft een duidelijk mening over de islam, gebaseerd op wetenschappelijke studie en grote feitenkennis, en dat wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen.

In het Nederland van ná de aanslagen van 11 september 2001, de moord op Theo van Gogh en de opkomst van de PVV werd hij alom bekend. Want aan vooringenomen meningen, omdat die toevallig maatschappelijk zo uitkomen, heeft hij lak. Ook in zijn nieuwste boek over de kruisvaarders neemt de 68-jarige geen blad voor de mond.

Op school leerde je ’die waren niet pluis, die gingen op roofmoord naar Jeruzalem…’

„Tja, er wordt ook gezegd dat de moslims boos op ons zijn geworden juist door de kruistochten, dat daarna de jihadisten opstonden. In werkelijkheid waren de jihadstrijders er eeuwen eerder dan de kruisvaarders. Onzin dus. De moslims wáren al boos. Kruisvaarders en kruisridders – beide pelgrim, maar de ridder was vaak van adel en werd ook wel ’beroepsoorlogsmonnik’ genoemd – togen naar Jeruzalem om boete te doen na te hebben gezondigd. Richard Leeuwenhart was de bekendste van allemaal. Hij vocht tegen Turkse en Koerdische legers, maar had amper problemen met moslims. En zo verging het duizenden anderen. De reis naar Jeruzalem betekende, na terugkeer in Europa, status. Kruisridders gingen óók op pad om anderen te beschermen. In die tijd ontstond in Europa een toeristenindustrie die trips naar het Heilige Land verzorgde.”

Zijn Amsterdamse bovenwoning staat stampvol afgeladen boekenkasten. Ogenschijnlijk het domein van een stoffige wetenschapper. Maar Jansen is niet stoffig, hij is scherp en laat zich geen mening opdringen. „Ga daar maar zitten, dat was de vaste plek van Theo van Gogh.” De arabist promoveerde op een proefschrift over de interpretatie van de Koran, baseert zich onder andere op geschreven bronnen in het Arabisch, zoals de sharia-handboeken. In tegenstelling tot veel andere vermeende ’islamkenners’ spreekt hij de taal vloeiend. Overigens net als Hebreeuws, zoals hij een hem vijandig gezinde gesprekspartner op televisie eens fijntjes liet merken. Hij schreef ’Het Nut van God’, ’Islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten’ en ’Zelf Koran lezen’.

En dan nu de kruisvaarders. De Noorse massamoordenaar Anders Behring Breivik noemde zich tempelier, kruisridder. Hij had uniformen met het teken dat ook op uw boek prijkt.

„Eenling, met een ongecoördineerde actie. Volkomen gestoord natuurlijk. De kruisridders escorteerden destijds pelgrims die steeds vaker op hun lange reis naar Jeruzalem werden overvallen of vermoord. Het was de enige keer dat Europa zich actief beschermde tegen moslimexpansie. Om die reden noemde Breivik de kruisvaarders als zijn grote voorbeeld. Hij zou hebben gemoord zoals zij in de middeleeuwen. Niet waar, zo blijkt uit mijn boek.”

Na de dood van Theo van Gogh waarschuwde u voor de donkere kanten van de islam. Bent u nooit bang ?

„De meeste Nederlandse moslims moeten niets hebben van die dictatoriale leiders, zijn vaak méér tegen de islam dan ik. Laatst, in de tram, werd ik nog herkend. Steekt die moslim zijn duim omhoog… Nadat ik eens op televisie was, vertelden Marokkaanse meisjes in een winkel waar ik vaak kom dat ’het allemaal nog veel erger is dan ik stelde’. Keerzijde is dan weer dat ze dat nooit in de krant of op tv zullen vertellen. Agressie tegen mij, die indruk heb ik, komt voornamelijk van wat oudere, autochtone, blanke en boze Nederlanders. Zeg maar de gepensioneerde, linkse vormingswerker. De Groene Khmer. Natuurlijk neem ik geen onverantwoorde risico’s. Kerstvakantie in SaudiArabië? Niets voor mij!”

Toen was er opeens het proces tegen Geert Wilders, hij zou haat hebben gezaaid tegen moslims. U vervulde een cruciale rol.

„Ongewild en onverwacht. Een ketterproces, ik was getuige-deskundige. Wilders had gezegd dat zaken in de Koran hadden gestaan en die stonden er ook daadwerkelijk in. Ik vertelde, zonder te weten wat voor juridische impact dat zou hebben, over een etentje, georganiseerd door Bertus Hendriks, MiddenOosten-expert. Eén van de andere genodigden bleek dus raadsheer Tom Schalken van het Amsterdamse gerechtshof te zijn, het was drie dagen voor het proces. Uiteindelijk leidde dat alles tot wraking van de rechtbank.”

Bertus Hendriks, vroeger van de Wereldomroep, een vriend…

„Ja, hij logeerde bij me toen ik nog in Cairo, in Egypte woonde. Nu is hij geen vriend meer, zijn rol kon niet, ik mijd hem. Hij heeft zaken verkeerd voorgesteld, lokte mij in de val van Vertigo, dat eetclubje. Naast Bertus zaten een officier van justitie uit Haarlem en een vrouwelijke topambtenaar aan tafel. Plotseling kwam daar die Schalken binnenmarcheren. Ik negeerde hem zoveel mogelijk, omdat ik immers over drie dagen moest getuigen. ’Lees dit door’, zei hij op arrogante toon.”

„Het was de beschikking om Wilders voor de rechter te brengen. Onzedelijk, onsmakelijk, ongepast. ’Doe toch mee, stel je niet op buiten de groep’. Ik voelde me bevuild. Het is mij allemaal overkomen. Misschien maken Nederlandse rechters zich wel de hele dag schuldig aan dit soort praktijken… Tom Schalken is een zielige, deerniswekkende figuur. Hij jammerde dat hij de hele dag moest wachten tot hij eindelijk werd verhoord. Ik heb ook de hele dag gewacht, nou en? Dat de staatsmacht in handen van zo’n man ligt, is onrustbarend.”

Schalken heeft uiteindelijk ontslag genomen, Wilders werd vrijgesproken, Hendriks zweeg.

„Ik was niet gerust op de afloop van het proces, dat er nooit had mogen komen. Elke avond werd er op tv wel iets lelijks over Wilders gezegd. In zelfbenoemde kwaliteitskranten sloegen vooringenomen journalisten de plank volkomen mis. Zelfs over iets eenvoudigs als het begin van de Irak-oorlog blunderden ze. Goddank volgde vrijspraak. Als een politicus niet meer vrijuit mag praten in een democratie, dan sla je internationaal een modderfiguur. De Amerikanen zouden verbijsterd zijn geweest. Daar telt vrijheid van meningsuiting veel zwaarder dan bij ons. Zouden we hier een voorbeeld aan moeten nemen! En een rechter, die een etentje heeft met een getuige-deskundige daags voor diens verhoor… In de VS betekent dat gevangenisstraf! Bij een veroordeling waren wij het Albanië van het vrije Westen geworden. Let wel, het Albanië van de Koude Oorlog.”

Heeft u Geert Wilders sinds dat getuigenverhoor nog gesproken ?

„Nee, dat is ook niet nodig. Sinds de vrijspraak is het rustiger, al krijg ik nog dagelijks verzoeken voor interviews. Ik ga er niet op in. Het oordeel over Wilders staat bij veel journalisten van tevoren al vast. Maar Wilders verzon niets over de Koran, het klopte. Hij is geestig. Intelligent? Ach, de Cambodjaanse dictator Pol Pot was intelligent. En Sovjettiran Josef Stalin ook… Als politicus kun je misschien maar beter wat dommer zijn. Maar Wilders heeft veel humor.”

Stemt u PVV ?

„In het verleden heb ik dat wel eens gedaan. Nu moet ik erover nadenken. Maar ik ken veel mensen uit de fractie. Aardige, nette mannen en vrouwen. Niet de traditionele Nederlandse elite. Dat ben ik zelf ook niet.”

Op het wereldtoneel is met de dood van Kaddafi vorige week weer een van de dictators gevallen sinds de Arabische Lente begon. Bemoedigend ?

„Nee, kijk naar Egypte, daar is de situatie vreselijk. Al die christelijke Kopten die zijn vermoord. De niet te stuiten opmars van de Moslimbroederschap, de sharia-fundamentalisten… In Syrië is Bashar Hafiz al-Assad een ramp. Maar wat komt er na hem? Misschien wordt het nog wel erger!”

U werkte ooit voor het Rode Kruis en – onder Jan Pronk – bij de Nationale Adviesraad voor Ontwikkelingssamenwerking. Nu hekelt u ontwikkelingshulp ?

„Het heeft alleen effect op de gemoedsrust van de gulle gever. Leiders in arme landen willen geen zelfredzaamheid van hun burgers, plaatselijke dictators vullen hun zakken met het ontwikkelingsbudget. En al die ngo’s, die hulporganisaties… Thuishonken van voormalige linkse politici zijn het. Je kunt daar prachtige en goedbetaalde baantjes ritselen. Mensen geven geld aan de Palestijnen. Nou, ík zeg: die euro’s gaan naar de PLO en naar Hamas, naar bankrekeningen in Zwitserland en Libanon. Het ongeluk van de Palestijnen is helemaal niet dat de Israëli’s hun tegenspelers zijn. Ze hebben de pech dat ze geen leider als Nelson Mandela hebben.”

In uw nieuwste boek noemt u de jihad van een heel andere orde dan de kruistochten.

„Veel christenen wilden in de middeleeuwen wel iets overnemen van de wijze waarop de islam politieke macht uitoefent. Dat is slecht afgelopen. Als jihad en kruistocht allebei ziektes zouden zijn, dan is de kruistocht niet lastiger dan een verkoudheid. De jihad roept op tot moord en gaat ook nu nog steeds door. Een dodelijke aandoening. Gelukkig hebben de meeste moslims maling aan de ’plicht tot jihad’. In zekere zin is Geert Wilders een kruisridder. Hij komt op voor godsdienstvrijheid en zelfbeschikkingsrecht van Nederlanders.”

Op, op, ten strijde, Jeruzalem bevrijden! Hans Jansen ISBN 978 90 490 2408 6
€ 17,50 euro

Dit artikel is verschenen in de extra weekend bijlage van de papieren Telegraaf dd. 29-10-2011